کد مطلب:150184 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:207
هشدارهای امام به دکتر علی امینی در سال یکهزار و سیصد و چهل ه. ش
یكی از صحنه های نمایش عزت و عظمت روحانیت و یكی از موارد شكوه و اوج مناعت و بزرگواری حضرت امام (ره)، مربوط به دیدار دكتر علی امینی سیاستمدار كهنه كار و نخست وزیر وقت رژیم گذشته با معظم له در سال 1340 شمسی است كه از نظر سیاسی و اجتماعی و از اهمیت بسیاری برخوردار و چشم انداز حركتهای بعدی امام را نشان می دهد، و چون روایت مكتوب این حادثه در بین نویسندگان منحصرا به نگارنده بازمی گردد و دیگران هم این مطلب را از نوشته های اینجانب نقل نموده اند (مانند مؤلف كتاب و اندیشه ای سیاسی و نیز فصلنامه تاریخی «یاد») از این رو تفصیل جریان را با تكیه به روح عزت و مناعتی كه این دیدار در برداشته است، بازمی گوییم.
حقیقت امر این است كه هدف نگارنده در تعقیب و پی گیری این دیدار، فقط روی این نكته متمركز بود كشور پس از سردمدار رژیم به حساب می آمد، چگونه خواهد بود؟ آیا تواضع و فروتنی معمولی در مقابل اشخاص سیاسی روز را خواهد داشت یا نه؟
خداوند متعال شاهد و گواه است كه جز سخن حق و شهادت راستین و واقعی مد نظر نیست. در آن دیدار، موضع امام نه تنها متواضعانه و فروتنانه نبود، بلكه شخصیت والای او، نشانی از عظمت و وقار و شكوه اسلامی بود و در مقابل، موضع طرف مخاطب، در یك وضعیت تملق آمیز و چاپلوسانه و حقارت گونه بود، و همین نكته اساسی باعث شد كه متن گفتگوها و سخنان با وجود مخاطرات و گرفتاریها و احیانا مشكلات به چاپ سپرده شود و با اینكه بخشی از آن را سانسور كرده بودند، در عین حال تنها منبع و مأخذ نویسندگان و تحلیلگران معاصر قرار گیرد. اینك متن مصاحبه از نشریه «تاریخ و فرهنگ معاصر» نقل و بازگو می شود و با اینكه امكان دارد نسبت به برخی از خوانندگان تكراری باشد، ولی اطمینان داریم كه خیلی ها هنوز آن را مرور نكرده اند.
حقیقت امر این است كه هدف نگارنده در تعقیب و پی گیری این دیدار، فقط روی این نكته متمركز بود كشور پس از سردمدار رژیم به حساب می آمد، چگونه خواهد بود؟ آیا تواضع و فروتنی معمولی در مقابل اشخاص سیاسی روز را خواهد داشت یا نه؟
خداوند متعال شاهد و گواه است كه جز سخن حق و شهادت راستین و واقعی مد نظر نیست. در آن دیدار، موضع امام نه تنها متواضعانه و فروتنانه نبود، بلكه شخصیت والای او، نشانی از عظمت و وقار و شكوه اسلامی بود و در مقابل، موضع طرف مخاطب، در یك وضعیت تملق آمیز و چاپلوسانه و حقارت گونه بود، و همین نكته اساسی باعث شد كه متن گفتگوها و سخنان با وجود مخاطرات و گرفتاریها و احیانا مشكلات به چاپ سپرده شود و با اینكه بخشی از آن را سانسور كرده بودند، در عین حال تنها منبع و مأخذ نویسندگان و تحلیلگران معاصر قرار گیرد. اینك متن مصاحبه از نشریه «تاریخ و فرهنگ معاصر» نقل و بازگو می شود و با اینكه امكان دارد نسبت به برخی از خوانندگان تكراری باشد، ولی اطمینان داریم كه خیلی ها هنوز آن را مرور نكرده اند.